Spodziewałem się osobiście czegoś innego, ale ogólnie podzielam twoje zdanie.

A ja niestety odwrotnie, ogromne rozczarowanie mimo tak cudownej obsady :( Historia mogłaby być naprawdę nietuzinkowa, ale niestety koniec końcow ->

SPOILER

<- film idzie udeptanymi ścieżkami, po latach spotykają się dojrzali, w podeszłym wieku ludzie , zawsze dziecko któregoś musi być przeciwko, zawsze musi być przez tego rodzica w młodości potwornie skrzywdzone. Postać syna Jane Fondy jest tak sztuczna, sztywna i na siłę jakby była wycięta z kartonu. Oczywiście w celu odkupienia win bohaterka musi się poświęcić , przeprowadzić i zerwać relację. Nie ma tu nic świeżego. Jak dla mnie niepotrzebnie też ten wątek ze sceną łóżkową, myślę że film by się tym wyróżniał gdyby nie szedł w tę stronę romansową aż tak klasycznie (ale to akurat nie jest w zasadzie minus filmu).

Całość pod względem fabuły niestety mocno mierna, mimo to należy wskazać na plus atmosferę filmu, który toczy się nieśpiesznie i tym samym dobrze oddaje monotonność życia po przekroczeniu pewnego wieku. Myślę, że film byłby o wiele ciekawszy gdyby bardziej skupiał się na tworzeniu się więzi między dwoma głownymi postaciami które do tej pory w zasadzie mijały się na ulicy a teraz postanowiły że ich ścieżki się połączą - a nie wprowadzał wątki takie jak właśnie córka Louisa (po co była ta 3 minutowa scena?!) czy syn i wnuk Abbie. Mam wrażenie , że twórcy sami nie wiedzieli o czym ten film ma być i jaką historię ma opowiadać. Oczywiście powyższe rozważania opieram jedynie na seansie, ponieważ nie czytałam książki która była podstawą scenariusza więc nie odnoszę się w ogóle do relacji książka - ekranizacja.

Dałem taką samą ocenę temu melodramatowi geriatrycznemu. Starzy ludzie mają prawo być bez iskier, ale scenarzysta i reżyser już nie.